Mój profil
Kalendarz
Lista pacjentów
Lista rezerwowa
Moje usługi
Podsumowanie wizyt
Godziny pracy
Opinie
Wiadomości
Zmień hasło
Wyloguj

Blog

Wybór Logopedy dla Dziecka: Czym się kierować wybierając specjalistę?

03 marca 2024

Wybór odpowiedniego logopedy dla dziecka spędza sen z powiek niejednemu rodzicowi. To do kogo się udamy, może w istotny sposób zadecydować o postępach w terapii w zakresie komunikacji czy mowy. Oto kilka kluczowych czynników, którymi warto się kierować przy dokonywaniu tego wyboru: Wykształcenie Logopedy Jednym z najważniejszych czynników, na które należy zwrócić uwagę, jest wykształcenie i doświadczenie logopedy. Wykształcenie w logopedii stanowi fundament pracy specjalisty. Studia logopedyczne są zróżnicowane i uczelnie które stawiają nie tylko na odpowiednią dawkę teorii ale także poświęcają na prawdę sporo uwagi analizie przypadku oraz zajęciom praktycznym taki jak np.w kire- studia logopedyczne jest również istotne. Ważne jest, aby logopeda stale się doskonalił, uczestnicząc w kursach i szkoleniach. Specjalizacja logopedy może być kluczowa, szczególnie w przypadku bardziej złożonych trudności, np. dysfagii. Empatia i Zrozumienie Logopedy Zdolność logopedy do budowania relacji z dzieckiem opartych na empatii i zrozumieniu jest kluczowa dla skuteczności terapii. Bez tego elementu, szanse na powodzenie terapii są zdecydowanie mniejsze. Dzieci, które borykają się z trudnościami w mowie, mogą odczuwać frustrację lub niepewność wobec terapii logopedycznej. Dlatego ważne jest, aby logopeda potrafił stworzyć bezpieczne i wspierające środowisko, które umożliwi dziecku komfortowe uczestnictwo w sesjach terapeutycznych. Kluczowe dla skutecznej pracy logopedy są umiejętność słuchania, cierpliwość i zdolność do dostosowania terapii do indywidualnych potrzeb dziecka. Wielu znanych mi terapeutów w pracy ze starszymi dziećmi wprowadza do zadań coś, co dziecko lubi. Jeśli więc dziecko uwielbia księżniczki, w zadaniach mogą one się gdzieś przeplatać. Oczywiście, wymaga to większego zaangażowania oraz lepszego poznania dziecka przez terapeutę. Pamiętajmy, że jeśli dziecko nie będzie miało motywacji do pracy, nie będzie współpracować, a szanse powodzenia terapii będą znacznie mniejsze. Konsultacja logopedy z rodzicem W procesie terapeutycznym nie może zabraknąć rodzica. Dobry logopeda będzie współpracować z rodzicami, aby zrozumieć historię rozwoju dziecka, jego codzienne wyzwania i cele terapeutyczne, jakie rodzice mają dla swojego dziecka. Otwarta i regularna komunikacja między logopedą a rodzicami może znacząco przyczynić się do skuteczności terapii i osiągania postępów przez dziecko. Poza wywiadem, rodzice często aktywnie uczestniczą w procesie, biorą udział w terapii, otrzymują zadania do pracy z dzieckiem w domu. Nie ma tu jednak sztywnej reguły. Wszystko zależy od potrzeb i sytuacji dziecka. Niemniej ważne jest aby rodzic wiedział jak idą postępy i miał przestrzeń na zadawanie pytań. Czynniki indywidualne Szukając logopedy dla dziecka, zastanówmy się także, jakie mamy możliwości. Jeśli szukamy prywatnie, to jaki mamy budżet. Niekiedy terapia logopedyczna jest dłuższym i regularnym procesem, więc gdy znajdziemy prywatnego terapeutę, musimy uwzględnić to w domowym budżecie. Zwróćmy także uwagę na odległość od miejsca zamieszkania. Jeżeli dziecko wymaga regularnej terapii, a terapia odbywa się daleko od nas, trudniej będzie nam się zmotywować, aby dowozić dziecko. Podsumowanie Wybór odpowiedniego logopedy dla naszego dziecka może okazać się sporym wyzwaniem. Natomiast zdecydowanie warto go podjąć. Jeśli znajdziemy terapeutę, do którego będziemy mieć zaufanie i który będzie w stanie motywować dziecko do pracy, terapia może okazać się bardziej skuteczna, a postępy dziecka w terapii szybsze.Obraz: <a href="https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/kobieta-robi-terapie-mowy-z-malym-blond-chlopcem_18683388.htm#fromView=search&page=1&position=22&uuid=9860a592-86d7-4615-9f47-15d700669d33">Obraz autorstwa freepik</a>

Czytaj dalej

KIEDY UDAĆ SIĘ DO LOGOPEDY?

15 grudnia 2022

KIEDY UDAĆ SIĘ DO LOGOPEDY? Niemowlę Przede wszystkim zawsze kiedy coś cię martwi, Jesteś rodzicem dziecka urodzonego przedwcześnie, z trudnego porodu, czy ciąży zagrożonej, Występują trudności w karmieniu piersią lub butelką: karmienie piersią jest bolesne, maluch krztusi się, słychać charakterystyczne „klikanie”, dziecko jest niespokojne przy piersi, pręży się, denerwuje, lub wręcz przeciwnie – od razu zasypia, karmienia trwają bardzo długo, lub bardzo krótko, mleko wycieka kącikami ust, występują problemy ze szczelnością, Dziecko śpi z otwartą buzią, Wargi dziecka są zaczerwienione/sine, obserwujesz charakterystyczny „bąbelek” na górnej wardze, Potrzebujesz pomocy w doborze smoczka/butelki/gryzaków, czy innych akcesoriów, Chcesz ocenić gotowość dziecka do rozszerzania diety, nie wiesz jak rozpocząć ten proces, lub dziecko na tej drodze napotyka problemy, Twoje dziecko nie zaczęło gaworzyć do ok. 10 miesiąca życia, Starsze niemowlę nie reaguje na imię, nie wskazuje palcem. Starsze dziecko Twoje dziecko nie mówi , lub mówi bardzo mało, Mowa Twojego dziecka zrozumiała jest tylko dla najbliższego otoczenia, Twoje dziecko nie wymawia głosek, które powinno realizować już w danym wieku/wysuwa język przez zęby realizując pewne głoski, Dziecko ma trudności z jedzeniem i/lub piciem, Twoje dziecko oddycha przez usta i/lub śpi z otwartą buzią. mgr Zuzanna Knap-PokorskaLogopeda, neurologopeda Neurologopeda, filolog, terapeutka ręki, absolwentka Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu. Doświadczenie zdobywała pracując jako logopeda w prywatnym gabinecie przyjmując pacjentów już od pierwszych dni ich życia, fundacji, przedszkolu i żłobku, realizując praktyki w różnych miejscach, w tym w szpitalach. Tekst Pani Zuzanny był możliwy do opublikowania na naszym portalu, dzięki współpracy ze Zdrowie OdNowa https://zdrowieodnowa.com.pl/ Serdecznie polecamy!

Czytaj dalej

Czy logopeda to rzeczywiście „pani od R”?

14 grudnia 2022

Czy logopeda to rzeczywiście „pani od R”? Czyli czym właściwie zajmuje się logopeda/neurologopeda i na czym ta praca polega. Powszechnie uważa się, że logopeda to specjalista od poprawnej wymowy. Osoba, która odpowiada za usuwanie wad wymowy, zazwyczaj u dzieci w wieku przedszkolnym, ewentualnie pomaga dzieciom, u których mówienie z różnych przyczyn nie występuje, lub jest opóźnione. To wszystko niewątpliwie jest prawdą, jednak to tylko kropla w morzu kompetencji jakie posiadają logopedzi czy neurologopedzi. W wielkim skrócie, logopeda zajmuje się między innymi diagnozą i prowadzeniem terapii wad wymowy u dzieci, jak i u dorosłych. Ponadto ocenia czy rozwój mowy dziecka jest adekwatny do jego wieku i etapu rozwoju. Wspomaga rozwój mowy biernej i czynnej u dzieci, u których proces ten, z różnych powodów, jest opóźniony. Logopeda otacza również opieką dzieci z niedosłuchem, niepełnosprawnością czy innymi wadami rozwojowymi w kontekście wspierania rozwoju ich mowy. Dodatkowo prowadzi terapię jąkania, wspiera zdolności komunikacyjne, zajmuje się zaburzeniami głosu. Czy wiesz, że u niektórych pacjentów ortodontycznych elementem leczenia jest także terapia logopedyczna? Ponadto do zadań logopedy należy praca z noworodkami i niemowlętami i ich rodzicami w problemach związanych z karmieniem, rozszerzeniam diety i wielu innych. Logopeda pracuje także z pacjentami w tak zwanej „terapii karmienia”, czyli z zaburzeniami w zakresie pobierania pokarmu, gryzienia, żucia, połykania, oswaja ze spożywanymi produktami, a także z pacjentami neurologicznymi, starszymi, onkologicznymi i wiele, wiele więcej… Oczywiście, podobnie jak w przypadku lekarza, raczej niemożliwym jest, aby jeden logopeda specjalizował się we wszystkich wspomnianych wyżej dziedzinach. Istotne przy wyborze specjalisty będzie dowiedzenie się co konkretnie stanowi przedmiot jego zainteresowań, a co za tym idzie, na czym dany specjalista zna się najlepiej i w jakiej dziedzinie nieustannie aktualizuje zdobytą wiedzę. Kolejną istotną cechą pracy logopedy/neurologopedy jest współpraca z innymi specjalistami takimi jak fizjoterapeuta, osteopata, psycholog, laryngolog, gastroenterolog, alergolog, pediatra, neonatolog, doradczyni laktacyjna, neurolog, psychiatra i inni. Jak widzisz praca logopedy to o wiele więcej, niż mogłoby się wydawać. mgr Zuzanna Knap-PokorskaLogopeda, neurologopeda Neurologopeda, filolog, terapeutka ręki, absolwentka Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu. Doświadczenie zdobywała pracując jako logopeda w prywatnym gabinecie przyjmując pacjentów już od pierwszych dni ich życia, fundacji, przedszkolu i żłobku, realizując praktyki w różnych miejscach, w tym w szpitalach. Tekst Pani Zuzanny był możliwy do opublikowania na naszym portalu, dzięki współpracy ze Zdrowie OdNowa https://zdrowieodnowa.com.pl/ Serdecznie polecamy!

Czytaj dalej

Jak wspierać rozwój mowy?

12 grudnia 2022

Czy wiesz w jaki sposób możesz wspierać rozwój mowy Twojego dziecka? Rozwój mowy dziecka możemy wspierać już od (dosłownie) samego początku? Od początku, ponieważ już od życia płodowego. Jako rodzice, czy opiekunowie spędzający z niemowlęciem, a następnie małym dzieckiem większość dnia, możemy realnie wpłynąć na ten, jakże istotny, proces. Pamiętajmy, aby dbać o tych kilka istotnych zasad:– postaraj się zapewnić dziecku kontakt z innymi dziećmi– mów do dziecka już od pierwszych chwil jego życia. Możesz stale opisywać otaczające was otoczenie, albo opowiadać o tym co aktualnie robisz. Wchodź z dzieckiem w dialog wokaliczny, odpowiadaj na jego sygnały. „Kąp” dziecko w słowach, ale go nie „zatapiaj”!– mówiąc do dziecka unikaj zbędnych zdrobnień i spieszczeń. Niech Twoja mowa będzie dostosowana do dziecka, czyli np. bardziej melodyjna czy powolna, jednak słowa nie muszą być zniekształcane– staraj się dawać dziecku okazję do obserwowania ruchu Twoich ust gdy do niego mówisz i mimiki. Dobrym pomysłem może okazać się pomalowanie ust na wyraźny kolor, na przykład czerwony– czytaj dziecku już od pierwszych chwil życia, a nawet czytaj głośno już do brzucha, to niezwykle rozwijające. Śpiewajcie piosenki, opowiadajcie wierszyki– angażuj dziecko (w miarę możliwości) we wszystkie czynności życia codziennego. Nie bój się dopuścić go do gotowania, czy sprzątania. Młodszemu dziecku opisuj czynności, które wykonujesz– od pierwszych dni życia obserwuj, czy Twoje dziecko reaguje na dźwięki z otoczenia. Bowiem bez dobrego słuchu niemożliwy jest rozwój mowy. Pamiętaj, że przesiewowe badanie słuchu tuż po narodzinach to nie wszystko. W razie jakichkolwiek wątpliwości warto powtórzyć badanie słuchu również w późniejszym okresieJeżeli obserwujesz jakiekolwiek nieprawidłowości w rozwoju mowy Twojego dziecka, zapraszam Cię na wizytę! Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej, bądź na bieżąco z moimi wpisami. Zapraszam do śledzenia mojej strony, a może nawet do zobaczenia w gabinecie! mgr Zuzanna Knap-PokorskaLogopeda, neurologopeda Neurologopeda, filolog, terapeutka ręki, absolwentka Uniwersytetu A. Mickiewicza w Poznaniu. Doświadczenie zdobywała pracując jako logopeda w prywatnym gabinecie przyjmując pacjentów już od pierwszych dni ich życia, fundacji, przedszkolu i żłobku, realizując praktyki w różnych miejscach, w tym w szpitalach. Tekst Pani Zuzanny był możliwy do opublikowania na naszym portalu, dzięki współpracy ze Zdrowie OdNowa https://zdrowieodnowa.com.pl/ Serdecznie polecamy!

Czytaj dalej

Konflikt między dziećmi - czy interweniować?

20 sierpnia 2022

Gdy myślimy o konflikcie między dziećmi, to widzimy oczami wyobraźni wielką tragedię, przerażającą scenerię, koniec świata i same niekorzyści. Nie taka straszna ta kłótnia jak ją malują. Konflikt wcale nie musi być zły. Szczególnie w przypadku dzieci ma on olbrzymią wartość dodaną. Podczas kłótni i co najważniejsze podczas procesu wyjścia z niej, szukania rozwiązań, radzenia sobie z trudnymi emocjami zachodzą procesy bardzo istotne w rozwoju emocjonalnym dziecka. Zresztą nie tylko w przypadku dzieci tak jest. Dorośli również potrzebują zdrowo się pokłócić, wyrazić siebie. Nie ma w tym nic złego, jeśli uczymy się z tych kłótni wychodzić i wyciągać z nich dobro dla nas i naszych relacji to jest to konstruktywne doświadczenie. Żeby było nam łatwiej to zrozumieć, zacznijmy od pewnej historii. KRÓTKA HISTORIA KONFLIKTU STASIA I JEGO MŁODSZEGO BRATA. Staś i jego młodszy brat pokłócili się o piłeczkę, którą oboje chcieli mieć w jednym momencie. Mama nie do końca była obecna przy tym, jak przebiegał konflikt. Wchodząc do pokoju, krótkim zdaniem podsumowała, że należy się podzielić, a jeśli nie to zabierze piłkę i żaden z chłopców nie będzie się bawił.Staś zrezygnowany postanowił odpuścić, zajął się czymś innym. Jednak dobrze wiemy, jak to bywa z młodszym rodzeństwem, za chwilę jego brat zostawił piłeczkę i pognał do kolejnej zabawki, jaką wybrał sobie Staś. Starszy brat był wyjątkowo wyrozumiały i korzystając z okazji, wrócił znów do piłeczki.Oczywiście w tym momencie konflikt powrócił i to z podwójną siłą. Wybuchł płacz, chłopcy się przepychali i wyrywali sobie piłeczkę. Wtedy ponownie wkroczyła mama i szybko ucięła całą zaistniałą sytuację. Zabrała piłkę, tym samym pozostawiając obu chłopców w niezadowoleniu, płaczu i złości. JAK POWINNA ZACHOWAĆ SIĘ MAMA STASIA? Czy postawa mamy jest wspierająca dla chłopców? Czy jej zachowanie pomogło braciom w tym konflikcie? Idąc głębiej, zastanówmy się, czy w momencie, gdy chłopcy będą starsi i będą uczestniczyć w nieporozumieniach, to będą je rozwiązywać? Czy będą czekać, aż ktoś je rozwiąże? A może będą się czuć zawsze winni i nieporadni walczenia o swoje racje i przekonania? Myślę, że po przeczytaniu tej krótkiej historii widzimy już, jak niekorzystne dla dzieci jest ingerowanie w ich konflikty. Podczas opisanej wyżej sytuacji chłopcy wcale nie zrozumieli ani nie nauczyli się jak rozwiązywać spory.Starszy syn mógł poczuć się niesprawiedliwie potraktowany. Młodszy zaś robił to, na co ma ochotę. Być może nie był świadomy, że sprawia Stasiowi przykrość. Nie rozumiał tego, a zamiast otrzymać tę wiedzę lub samemu do niej dojść dostał po głowie. I pozostając bezradnie z brakiem zabawki, poczuł jedynie jeszcze większą złość, na brata, siebie i na mamę. Drogi rodzicu nie ma potrzeby, żebyś zawsze czuwał nad sprawiedliwością i rozwiązaniem. Dzieci często pod naszą nieobecność potrafią świetnie sprostać konfliktom, zdając się na swoje zasoby i czerpiąc z obecnych w domu postaw.Dlatego, jeśli chcesz przyczynić się do wzbogacania swojego dziecka w tę cenną umiejętność, jaką jest rozwiązywanie konfliktów, pokaż mu z autentycznością, jak podczas kłótni małżeńskiej lub rodzinnej szukacie kompromisu. To zadziała zdecydowanie lepiej. Istnieją trzy sytuacje, w których możemy, a nawet powinniśmy zainterweniować. 3 SYTUACJE, W KTÓRYCH POWINIENEŚ INTERWENIOWAĆ. Kiedy powinienem interweniować? Gdy istnieje zagrożenie dla życia lub zdrowia. Gdy dziecko poprosiło o pomoc. Gdy pomiędzy dwoma stronami jest duża nierównowaga sił. Jeśli powyższe kryteria nie są spełnione, spróbuj obserwować konflikt, ale nie angażuj się, przynajmniej nie od razu. 5 WSKAZÓWEK JAK DZIAŁAĆ KIEDY DZIECI SIĘ KŁÓCĄ? Oto 5 ważnych zasad, jakie powinniśmy zastosować wobec dzieci, które się kłócą: Jeśli nie zagraża nikomu niebezpieczeństwo, dziecko Cię nie poprosiło o pomoc i między stronami biorącymi udział w konflikcie nie ma dużej nierównowagi sił, nie interweniuj. Bądź w pobliżu, słuchaj i obserwuj, jak rozwija się sytuacja, tak aby w razie potrzeby być sprawiedliwym wsparciem. Pozwól dzieciom poszukać wyjścia z sytuacji ich wyjścia — dziecięcego, nie tego dorosłego. Bądź towarzyszem, jeśli jest potrzeba, zabrania głosu — zabierz, doradź, podaj propozycje, ale nie rozstrzygaj. Pokazuj swoim zachowaniem jak rozwiązywać konflikty. Kłócąc się między sobą, pokażcie, jak szukacie wyjścia z nieporozumienia, jak dochodzicie wspólnie do kompromisu. Nic nie działa na dzieci tak jak sytuacje codzienne, które zaczynają naśladować. Zdjęcia pochodzą z bloga autorki Autorka: mgr Justyna Babul Psycholog dziecięcy, na co dzień realizująca się w pracy z dziećmi nad ich postrzeganiem siebie oraz otaczającego świata pełnego emocji. W pracy z dziećmi skupia się na szukaniu ich mocnych stron oraz rozwiązań. Podczas konsultacji wspiera również rodziców na drodze kryzysów i pytań wychowawczych.Pasjonuje ją rozwój emocjonalny dzieci, dlatego oprócz pracy w gabinecie zajmuje się twórczością internetową na blogu https://cowglowiemam.pl/.Prywatnie interesuje się fotografią i projektowaniem, a także jest miłośniczką podróżowania.

Czytaj dalej

Rola zabawy w rozwoju dziecka

01 sierpnia 2022

1. Dlaczego zabawa jest podstawą szczęśliwego życia? Zarówno dla nas dorosłych, jak i dla dzieci zabawa jest czymś naturalnym i obecnym w naszym życiu już od dawien dawna. Nawet zwierzęta się bawią i przez zabawę zdobywają nowe umiejętności. Niezwykłym przykładem są delfiny, które są przecież uważane za jedne z najinteligentniejszych zwierząt na naszej planecie i które nieustannie się bawią. Zabawa jest twórcza, dodaje rozmaitych doświadczeń, pozwala poznawać świat i siebie nawzajem. Jednocześnie wpływa ona na rozwój struktur mózgowych oraz pozwala kształtować kompetencje społeczne i emocjonalne. Wreszcie zabawa wywołuje w nas śmiech i poprawia nasze samopoczucie, a także czyni świat bardziej znośnym. Zabawa sprawia, że jesteśmy ludźmi bardziej szczęśliwymi 2. Czy przez zabawę można oswajać strach? Zdecydowanie tak. Zabawa świetnie rozładowuje napięcia emocjonalne, a na domiar tego jest dostępna dla każdego. Niezależnie od tego, czy jesteś bogaty, czy biedny, duży, czy mały. Każdy może korzystać z zabawy. W bardzo przystępny sposób, pod płaszczem zabawy możesz pomóc przejść swojemu dziecku przez lęki związane z jego rozwojem. Te lęki to najczęściej: strach przed ciemnością, samotnym zasypianiem, lęk przed psami czy też strach przed pójściem do przedszkola. Podczas zabawy każdą z tych sytuacji możemy przedstawić w bardziej humorystyczny i bliższy dziecku sposób. Odgrywanie scenek, wygłupy, wchodzenie w rolę zwierząt lub przedmiotów — te sposoby naprawdę działają. Może się zdarzyć tak, że odgrywając jakąś scenkę, dziecko samo zechce znaleźć rozwiązanie tej trudności, z jaką się mierzy. Pozwólmy mu na to. W ten sposób wykształci w sobie siłę i sprawczość do podjęcia wyzwania w konkretnej trudnej sytuacji. Być może dzięki temu pokona swój strach. 3. Dlaczego rodzice tak bardzo chcą kontrolować zabawę swoich dzieci? Od jakiegoś czasu zabawa zaczęła stanowić mniejszą część naszego życia. Nie tylko my dorośli, ale przede wszystkim nasze dzieci zaczęły robić się coraz bardziej poważne. Wśród wielu z nas panuje przekonanie, że zabawa to marnowanie cennego czasu. Czasu, który można przecież wykorzystać na naukę pisania, czytania i liczenia. A to wszystko dlatego, że żyjemy w ciągle pędzącym gdzieś życiu. Każdy chce zrobić jak najwięcej kosztem jak najmniejszej ilości poświęconego czasu i energii. Już jakiś czas temu pojawił się i opanował nas trend ciągłego nastawienia na cel i konkretne efekty. Aby to zauważyć, wystarczy spojrzeć na podstawy programowe w szkołach i przedszkolach. Myślę osobiście, że przesadą jest usilne wbijanie matematycznych wzorów dziecku, które robi wszystko, żeby tego nie zapamiętać. Zamiast tego można zaaranżować prawdziwą sytuację, w której te rozwijające się głowy będą chciały szukać rozwiązań i same zbudują w sobie motywację do poznawania świata i rozwijania swoich umiejętności. Być może brzmi to zbyt pięknie i zbyt prosto. Nie jest to łatwe, z dnia na dzień nie da się zmienić wszystkiego. Jednak pamiętajmy, że podejście skoncentrowane na dziecku jest dla niego korzystniejsze niż zaspokajania naszych ambicji. Rodzice bardzo często chcą mieć kontrolę nad dziećmi i nad ich szalonymi pomysłami ze względu na ryzyko i chęć zapewnienia im ciągłego bezpieczeństwa. Oczywiście w zdrowych granicach jest to jak najbardziej na miejscu. Mamy niestety tendencję, do przesadzania, zawsze wiemy lepiej, ciężko nam oddać inicjatywę dzieciom i pójść za nimi. Chcemy, aby wszystko było przewidywalne oraz każdy zaistniały konflikt skończył się bez guza na głowie. To nie wpływa korzystanie na dzieci. Jak piszą w swojej książce Anita Janeczek-Romanowska i Mikołaj Marcela – „Ryzykowne działania od zawsze wkomponowane są w zabawę dzieci, uczą je mierzenia się ze swoimi ograniczeniami, pokonywania strachu i przez to budowania w sobie odwagi, która sprawi, że w przyszłości znacznie skuteczniej poradzą sobie w stresujących i trudnych sytuacjach”. Co zatem należy robić, aby wspomagać naturalną rolę zabawy? Dawać więcej przestrzeni i swobody Nie rozwiązywać każdego konfliktu między dziećmi, zanim one nie spróbują znaleźć rozwiązania Dawać wolność i inicjatywę podczas wspólnej zabawy Okazywać zrozumienie i aprobatę pomysłom dziecka Nie traktować zabawy jak nagrody 4. Rozwijanie zdolności manualnych i społecznych dokonuje się przez zabawę. Podejmowane na różnych etapach zabawy wpływają na rozwój mózgu dziecka. Z jednej strony usprawniają motorykę np.: dzięki układaniu klocków czy malowaniu farbami. Z drugiej zaś strony rozwijają i poszerzają zasób naszej wyobraźni np.: poprzez zabawę w odgrywanie ról. Kolejnym wielkim plusem zabawy jest nauka społecznych reakcji. Dzieci poprzez zabawę uczą się komunikacji, wyznaczania swoich granic oraz empatii. Każdy rodzaj zabawy czy to samodzielnej, czy wspólnej z rówieśnikami daje wachlarz bogatych doświadczeń. W trakcie zabawy dzieci uczą się podejmowania nowych wyzwań, badają swoją odwagę i możliwości, pokonują własne bariery i stają się samodzielne. Dodatkowo wielu naukowców podkreśla, że kluczową rolę w odkrywaniu i tworzeniu wielkich wynalazków odgrywa właśnie zabawa. Podchodząc do nauki oraz pracy z dystansem i wyobraźnią jesteśmy w stanie zobaczyć więcej rozwiązań i możliwości. Umysł się otwiera i jesteśmy w stanie bez napięcia i presji produktywniej pracować i tworzyć. 5. Terapeutyczna rola zabawy. Zabawa to jedna z najlepszych form nawiązania bliskiej relacji z dzieckiem. Trudne tematy czy problemy, które nie zawsze są mile widziane w poważnych rozmowach, można przełożyć na grunt zabawy. Dialog pomiędzy dwoma pluszowymi zwierzakami może powiedzieć więcej o trudnościach, z jakimi mierzy się Twoje dziecko niż sztywna umoralniająca rozmowa. Myślę też, że każdy z nas nie raz doświadczył tego, że najlepszym sposobem na wyjście z emocjonalnie trudnej sytuacji jest śmiech i zabawa. Czasem wystarczy inna perspektywa i trochę luzu, a problem okazuje się błahostką. Szukaj sposobu, aby zejść do poziomu Twojego dziecka i jego problemów. Nawet jeśli wydaje Ci się to infantylne lub czujesz, że zjada to Twój cenny czas — zrób próbę, eksperyment. Zobacz, jak zareaguje Twoje dziecko i zadecyduj czy ważniejsze jest dla Ciebie, aby miał w dzienniku same piątki czy to aby potrafił dzielić się swoimi emocjami. Autorka: mgr Justyna Babul Psycholog dziecięcy, na co dzień realizująca się w pracy z dziećmi nad ich postrzeganiem siebie oraz otaczającego świata pełnego emocji. W pracy z dziećmi skupia się na szukaniu ich mocnych stron oraz rozwiązań. Podczas konsultacji wspiera również rodziców na drodze kryzysów i pytań wychowawczych.Pasjonuje ją rozwój emocjonalny dzieci, dlatego oprócz pracy w gabinecie zajmuje się twórczością internetową na blogu https://cowglowiemam.pl/.Prywatnie interesuje się fotografią i projektowaniem, a także jest miłośniczką podróżowania.

Czytaj dalej

Psychoterapeuta a psycholog - różnice

14 czerwca 2022

Psychoterapeuta czy psycholog - do kogo się udać? Psychoterapeuta to osoba, która po studiach magisterskich (niekoniecznie z psychologii!) ukończyła czteroletni kurs z zakresu psychoterapii. Psychoterapia jest skutecznym, choć często długotrwałym sposobem na leczenie zaburzeń psychicznych. Pomaga ona także w zniwelowaniu poczucia lęku lub innych dolegliwości związanych z obniżeniem jakości funkcjonowania danej osoby. Sposoby pracy z klientem różnią się w zależności od nurtu psychoterapii. Niemniej większość opiera się na rozmowie. Psycholog natomiast zajmuje się diagnozowaniem oraz badaniem psychologicznym (testy psychologiczne np. badanie IQ czy testy osobowości). Może pełnić rolę doradczą i edukacyjną - np. w kwestiach wychowawczych. Jego zadaniem jest także udzielanie wsparcia w kryzysach. W przypadku opóźnień rozwojowych psycholog wyrównuje braki w takich obszarach jak rozwój społeczno-emocjonalny, rozwój myślenia - abstrakcyjnego, logicznego itd. Kiedy do psychoterapeuty? Psychoterapeuta w czasie cyklu spotkań pomaga pacjentowi uporać się z zaburzeniami czy nieprawidłowościami dotyczące ludzkiej psychiki. Proces zdrowienia osoby jest długotrwały, ale skuteczny. Do terapeuty warto zgłosić się gdy osoba czuje, że potrzebuje - nie musi (choć oczywiście może) mieć postawionej diagnozy. Do gabinetów często zgłaszają się osoby gdy: nadmiernie się zamartwiają, z obniżonym nastrojem, z objawami somatycznymi, z nałogami, zaburzeniami odżywiania, po traumatycznych przeżyciach. Z uwagi na to, że w Polsce nie jest odpowiednio uregulowany zawód psychoterapeuty - konieczne jest sprawdzenie kwalifikacji osoby do której chcemy się udać. Należy sprawdzić czy osoba ta ma certyfikat wydany przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne, lub Polskie Towarzystwo Psychiatryczne Gdy poszukujemy terapeuty dla dzieci: zazwyczaj, najlepszą forma psychoterapii będzie systemowa - oparta na pracy z najbliższym otoczeniem dziecka, w przypadku dzieci - poza sprawdzeniem certyfikatu - warto by psychoterapeuta miał ukończone studia psychologiczne. Kiedy do psychologa? Do psychologa warto udać się, gdy potrzebujemy wsparcia psychologicznego w formie konsultacji. Jego głównym zadaniem jest diagnoza, opiniowanie oraz badanie psychologiczne. Nie prowadzi cyklicznych, długomiesięcznych spotkań (wówczas kieruje na psychoterapię) chyba, że prowadzi terapię psychologiczną opartą na zajęciach usprawniających np. rozwój intelektualny czy emocjonalny.

Czytaj dalej

Pedagog - czym się zajmuje?

21 maja 2022

Pedagog - czym się zajmuje? Większości rodziców pedagoga kojarzy się ze środowiskiem szkolnym. I słusznie, ponieważ w (prawie) każdej szkole taka osoba jest. Powszechnie wiadomo, że pedagog wspiera uczniów, pomaga w kryzysach, prowadzi mediacje, natomiast mniej się mówi o jego roli w zakresie “wsparcia edukacyjnego”, a tutaj jego rola jest nie do przecenienia! Pedagog - główne zadania Pedagog w szkole, czy innych instytucjach, rozpoznaje przyczyny kłopotów w nauce, następnie wprowadza ćwiczenia zmierzające do wyrównania braków edukacyjnych. Z drugiej strony, pedagog wspiera także uczniów wybitnie zdolnych w rozwijaniu swoich talentów. Jeśli u dziecka pojawią się trudności z opanowaniem podstawowych umiejętności szkolnych, takich jak czytanie, pisanie i liczenie, to rolą pedagoga jest ich kompensowanie (wyrównywanie). To właśnie on ma największe kompetencje i doświadczenie w prowadzeniu takiej terapii, która dąży do usprawnia tak ważnych umiejętności. Z racji swoich kwalifikacji pedagog pomaga także w trudnościach wychowawczych, może np. prowadzić warsztaty dla rodziców. Kiedy udać się do pedagoga? W sytuacjach kiedy u dziecka: są trudności z nauką liter, problemy w nauce czytania i pisania, w pisowni pojawia się wiele błędów (nie tylko ortograficznych) w czytaniu pojawia się wiele błędów kłopot z rozumieniem czytanego tekstu pismo jest mało czytelne, występujące kłopoty z liczeniem, nauką cyfr, kłopoty z koncentracją uwagi zdiagnozowana jest dysleksja, dysgrafia, dysortografia lub dziecko w grupie ryzyka wystąpienia w.w. Jeśli masz wątpliwości, czy problem Twojego dziecka powinien być skonsultowany z pedagogiem, napisz do nas, a my postaramy się doradzić w wyborze odpowiedniego specjalisty. Aby otrzymywać więcej wartościowych treści dotyczących rozwoju dzieci zapisz się do naszego newslettera. Zdjęcie: https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/chlopiec-na-sesji-terapii-zajeciowej-z-psychologiem_18036719.htm

Czytaj dalej

Psycholog dziecięcy - kiedy się udać?

20 maja 2022

Kim jest psycholog dziecięcy? Psycholog dziecięcy to psycholog specjalizujący się w pracy z dziećmi. Na wizytę u psychologa dziecięcego, z reguły decydują się rodzice lub opiekunowie, których dziecko przejawia trudności wychowawcze, szkolne lub pojawiają się u niego zachowania, świadczące tym, że z czymś sobie nie radzi (problemy emocjonalne). Trudności te mogą dotyczyć bardzo różnych obszarów: snu, jedzenia, mowy, relacji społecznych i wielu innych. Psycholog poprzez diagnozę i odpowiednią terapię, jest w stanie pomóc dziecku uporać się z trudnościami, skupiając swoją uwagę nie tylko na nim, ale również na rodzicach lub opiekunach dziecka, a także w razie potrzeby na najbliższym otoczeniu. Czym zajmuje się psycholog dziecięcy? Do psychologa mogą udać się również rodzice, w celu zasięgnięcia porad i wskazówek dotyczących wychowania, uzyskania odpowiedzi na nurtujące pytania związane z rodzicielstwem, czy rozwiania wątpliwości wychowawczych. Wizyta może być więc jednorazowym spotkaniem o charakterze porady lub cyklem spotkań długoterminowych, jeśli wymagane jest podjęcie terapii.Psycholog to także osoba, która ocenia poziom funkcjonowania dziecka. W gabinetach pojawiają się rodzice z dziećmi (nawet niemowlakami), których zaniepokoiło coś w rozwoju ich dziecka. Psycholog sprawdza poszczególne obszary, bada rozwój i podpowiada na co zwrócić uwagę oraz nad czym ewentualnie i w jaki sposób rodzic może z dzieckiem popracować. Kiedy udać się do psychologa dziecięcego? - gdy rodzic jest zaniepokojony rozwojem dziecka - u dziecka wystąpią zaburzenia zachowania, np. zachowania autoagresywne- zaburzenia odżywiania - zaburzenia snu - trudności w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami, rodziną, otoczeniem- uzależnienia (od komputera, smartfona, używek, itp.) - trudności, niechęć, w posługiwaniu się mową (mimo posiadania umiejętności mówienia) - lęki - natrętne / kompulsywne zachowania - apatia, chroniczne zmęczenie, senność - porady dotyczącej wychowania, budowania relacji z dzieckiem, zabaw, itp. - chęć oceny rozwoju i inteligencji dziecka Jeśli masz wątpliwości, czy problem Twojego dziecka powinien być skonsultowany z psychologiem dziecięcym, napisz do nas, a my postaramy się doradzić w wyborze odpowiedniego specjalisty. Psychologów z całej Polski znajdziesz tutaj: https://terapeutadladziecka.pl/psycholog Zdjęcie:https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/mlody-psycholog-obserwuje-malej-dziewczynki-obsiadanie-przed-ona_3725007.htm?query=psycholog%20na%20dywanie

Czytaj dalej

Logopeda - czym się zajmuje?

19 maja 2022

Kiedy się udać do logopedy? Zarówno logopeda jak i neurologopeda to specjaliści, których działania obejmują bardzo szeroki zakres związany nie tylko z mową, ale również komunikacją, oddychaniem, czy czynnościami dotyczącymi jedzenia i picia (ssanie, gryzienie, żucie, połykanie). Ich praca polega na diagnozowaniu i korygowaniu trudności oraz zaburzeń, w tych obszarach, a także zapobieganiu ich wystąpienia. Inaczej mówiąc, logopeda i/lub neurologopeda diagnozuje i bada przyczyny występujących trudności, a po ich ustaleniu wprowadza terapię, mającą na celu poprawę funkcjonowania dziecka. Takiej opieki, może potrzebować już noworodek. Pojawiające się problemy ze ssaniem, w pierwszych dniach życia, czy informacja o zbyt krótkim wędzidełku u dziecka, skłania rodziców do konsultacji ze specjalistą. Na późniejszych etapach zaniepokoić może fakt, że dziecko, w przeciwieństwie do jego rówieśników nie mówi, wypowiada za mało słów, lub słowa te artykułowane są w sposób nieprawidłowy. Innym razem, uwagę przykuć może nieprawidłowy sposób oddychania u dziecka, stale otwarta buzia, wysunięty język, czy niedomykanie warg. Trudności, tak jak i przyczyn może być wiele i warto żeby zostały one skonsultowane przez odpowiedniego specjalistę. Należy pamiętać, że logopeda i neurologopeda, poza wadami wymowy i wyżej opisanymi trudnościami, zajmuje się także zaburzeniami mowy, które mogą być konsekwencją występujących chorób, zespołów genetycznych czy zaburzeń rozwoju. Czym różni się logopeda od neurologopedy? Logopeda czy neurologopeda? Do kogo udać się z dzieckiem? Neurologopeda ukończył dodatkowo studia poszerzające jego wiedzę, w zakresie pracy z pacjentami, których trudności z mową, czy komunikacją są pochodzenia neurologicznego. Zajmuje się on diagnozą oraz terapią osób z dysfunkcjami i/lub uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego, które wynikają lub są sprzężone z: zespołami genetycznymi, porażeniem mózgowym, autyzmem, mutyzmem, afazją itp. Neurologopeda to także osoba, która bada i prowadzi terapię zaburzonych funkcji pokarmowych, takich jak: ssanie, gryzienie, żucie, połykanie. Należy pamiętać, że terapie poszczególnych dysfunkcji/zaburzeń, które z założenia przypisane są do neurologopedów, mogą wykonywać również logopedzi. Każdy z tych specjalistów posiada kwalifikacje, które umożliwiają mu pracę z pacjentami, o których wspomniano powyżej. Z czym warto udać się do logopedy i/lub neurologopedy? opóźniony rozwój mowy, wady wymowy (seplenienie, nieprawidłowe realizowanie głoski “r”, itp.), trudności w czytaniu i pisaniu - zaburzenia dotyczące czynności jedzenia i picia (ssanie, gryzienie, żucie, połykanie), zaburzenia mowy, jąkanie, zaburzenia w obrębie komunikacji, skrócone wędzidełko języka (podjęzykowe) i/lub wargi, nieprawidłowe oddychanie (przez usta), rozszczep podniebienia i/lub wargi, zaburzenia słuchu, nieprawidłowe napięcie aparatu mowy. Jeśli masz wątpliwości, czy problem Twojego dziecka powinien być skonsultowany z logopedą lub neurologopedą, napisz do nas, a my postaramy się doradzić w wyborze odpowiedniego specjalisty. Bezpłatny dostęp do logopedy znajdziecie Państwo w Poradniach Psychologiczno-Pedagogicznych Szukasz logopedy?: znajdziesz ich tutaj: https://terapeutadladziecka.pl/logopeda-neurologopeda Zdjęcie: https://pl.freepik.com/darmowe-zdjecie/kobieta-robi-terapie-mowy-z-malym-blond-chlopcem_18683396.htm?query=logopeda

Czytaj dalej

Terapeuta karmienia

19 maja 2022

Kim jest terapeuta karmienia? W życiu rodziców i dzieci pojawiają się różne wyzwania i trudności. Niewątpliwie jedną z nich jest sytuacja, kiedy dziecko odmawia przyjmowania pokarmów lub mimo chęci, przyjmowanie to jest utrudnione, a czasami wymaga alternatywnych sposobów podawania/przyjmowania go. Taka sytuacja może pojawić się na każdym etapie życia dziecka: u noworodka, kilkulatka lub nastolatka. Specjalistą, który prowadzi tego typu terapię, jest właśnie terapeuta karmienia. To osoba, która bada przyczyny zaistniałej sytuacji, a następnie ustala plan terapeutyczny, bardzo często we współpracy z innymi specjalistami (terapeutą integracji sensorycznej (SI), doradcą laktacyjnym, psychologiem, logopedą, neurologopedą, gastrologiem, neurologiem, itp.). Rodzic, który szuka pomocy, często mówi: “nie wiem dlaczego, ale on nie chce jeść”, “moje dziecko jest niejadkiem”, “podaje jej różne rzeczy, ale ona i tak wszystko wypluwa” i nie zdaje sobie sprawy, że przyczyny tych trudności mogą sięgać głębiej. Najczęściej takie sytuacje wynikają z różnego rodzaju trudności i nie stanowią zwykłej niechęci dziecka do jedzenia. Przyczyny mogą tkwić w trudnościach sensorycznych, psychologicznych, schorzeniach gastrologicznych, itp. Rodzic dostrzega problem, natomiast nie jest w stanie samodzielnie ustalić jego powodów, dlatego tak ważna jest wizyta u odpowiedniego specjalisty. Terapeuta karmienia to także osoba, która prowadzi pacjentów z chorobami neurologicznymi, u których czynność jedzenia jest bardzo mocno utrudniona, a czasami nawet niemożliwa, co zmusza terapeutę i chorego do wykorzystania innych, alternatywnych sposobów podawania/przyjmowania pokarmów. Terapeuta karmienia nie funkcjonuje jako samodzielny zawód. Najczęściej w takim rodzaju terapii specjalizuje się logopeda, neurologopeda lub dietetyk. Kiedy warto udać się do terapeuty karmienia? dziecko stale odmawia przyjmowania pokarmów występuje wybiórczość pokarmowa (dziecko toleruje tylko pokarmy o określonej konsystencji, kolorze, kształcie, itp.) pojawiają się dolegliwości/dyskomfort podczas jedzenie zaburzenia dotyczące czynności jedzenia i picia (ssanie, gryzienie, żucie, połykanie) występowanie chorób, zaburzeń lub zespołów genetycznych w przebiegu, których pojawiają się problemy z przyjmowaniem pokarmów u dziecka występuje rozszczep podniebienia i/lub wargi Jeśli masz wątpliwości, czy problem Twojego dziecka powinien być skonsultowany z terapeutą karmienia, napisz do nas, a my postaramy się doradzić w wyborze odpowiedniego specjalisty. Zdjęcie: <a href='https://pl.freepik.com/zdjecia/jedzenie'>Jedzenie zdjęcie utworzone przez wirestock - pl.freepik.com</a>

Czytaj dalej

Osteopata - czym się zajmuje?

18 maja 2022

Kim jest osteopata? Osteopata to terapeuta specjalizujący się w terapii manualnej. Co to oznacza? Diagnozuje i leczy za pomocą rąk. Stosując odpowiednie techniki stymuluje procesy naprawcze organizmu, wychodząc z założenia, że nasz organizm posiada naturalne zdolności do samoregeneracji. Osteopata postrzega człowieka jako całość, nie skupiając się wybiórczo na jednych schorzeniu, czy jednej dolegliwości, która wynikać może z zaburzeń w innych obszarach ciała. Dlatego właśnie podejście holistyczne oraz inne spojrzenie na problem może przynieść bardzo dobre efekty w jego leczeniu. Czy osteopata jest lekarzem? Osteopata z wykształcenia jest lekarzem lub fizjoterapeutą, czyli osobą która ukończyła pięcioletnie studia magisterskie, w toku których uzyskała tytuł lekarza medycyny lub fizjoterapeuty. Następnie w dalszej edukacji odbyła studia osteopatyczne, które również trwają pięć lat. Kiedy udać się do osteopaty? Do osteopaty dziecięcego możemy udać się już z niemowlęciem. W czasie trwania ciąży lub w wyniku samego porodu, mogą pojawić się problemy u noworodka, które warto skonsultować lub leczyć u specjalisty. Problemy wieku niemowlęcego, z którymi warto zgłosić się do osteopaty dziecięcego to: wzmożone lub osłabione napięcie nerwowe utrzymująca się asymetria ułożeniowa kręcz szyi zespół spłaszczonej główki (plagiocefalia) zaburzenia ssania i połykania (dysfagia) zaburzenia w obrębie układu trawiennego (refluks żołądkowo-przełykowy, kolki, zaparcia) ograniczenie ruchomości kręgosłupa i/lub stawów opóźnienia w rozwoju ruchowym nadpobudliwość i/lub częsty płacz dysplazja stawu biodrowego niedrożność kanalika łzowego przewlekłe zapalenia (płuc, oskrzeli, ucha środkowego) Problemy, czy trudności mogą pojawić się na różnych etapach rozwoju, także u dzieci starszych. Okres intensywnego wzrostu niesie ze sobą wiele zmian w ciele, które mogą być przyczyną różnego rodzaju dolegliwości i przyczyniać się do powstawania dysfunkcji czy chorób. Osteopata poprzez odpowiednie techniki terapeutyczne może pomóc dziecku przejść przez ten wymagający okres, a także odpowiednio wcześnie wykryć napięcia w ciele, zapobiegając skutkom w postaci bólu lub chorób. Problemy wieku dziecięcego, z którymi warto zgłosić się do osteopaty dziecięcego to: wady postawy (np. skolioza) koślawość, szpotawość kolan wady stóp (np. płaskostopie) bóle mięśniowo-stawowe (szyi, kręgosłupa lub ogólnie mięśni) bóle głowy niespokojny sen, wybudzanie wady zgryzu dysfunkcje, zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego zaburzenia w obrębie układu trawiennego (refluks żołądkowo-przełykowy, kolki, zaparcia) przewlekłe zapalenia (płuc, oskrzeli, ucha środkowego, zatok) nawracające infekcje astma moczenie nocne trudności ze skupieniem uwagi, trudności w nauce, itp. urazy, stany powypadkowe nerwobóle zaburzenia koordynacji Jeśli masz wątpliwości, czy problem Twojego dziecka powinien być skonsultowany z osteopatą, napisz do nas, a my postaramy się doradzić w wyborze odpowiedniego specjalisty. Zdjęcie: <a href="https://pl.freepik.com/zdjecia/kochanie">Kochanie zdjęcie utworzone przez peoplecreations - pl.freepik.com</a>

Czytaj dalej

Strona korzysta z plików cookies w celach statystycznych zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz samodzielnie określić warunki przechowywania lub dostępu plików cookies w Twojej przeglądarce. Polityka Prywatności